Czy "wspólne pożycie" obejmuje pary jednopłciowe?

Dopóki jakakolwiek postać ustawy o związkach partnerskich nie zostanie przyjęta przez polskich ustawodawców, pary nieheteroseksualne mają często trudności przy uzyskiwaniu informacji na temat stanu zdrowia partnera/partnerki w szpitalu, jeśli nie zostały wskazane jako osoby uprawnione przy przyjęciu do szpitala (bo pacjenta przyjęto nieprzytomnego) i nie mogą wykazać się np. potwierdzonym notarialnie pełnomocnictwem. Sytuacja zależy częstokroć od dobrej woli personelu medycznego.
Podczas jednego z serii spotkań przedstawicieli organizacji LGBTQ z Rzeczniczką Praw Obywatelskich, dotyczącego zagadnień medycznych i praw pacjenta, w obecności Rzeczniczki Praw Pacjenta zajęto się m.in. tą właśnie kwestią. Poruszono wątek prawnego terminu „pozostawania we wspólnym pożyciu” (w języku potocznym oznacza on konkubinat).
Stowarzyszenie przygotowało zatem na potrzeby RPO i RPP analizę ustawodawstwa, orzecznictwa sądów oraz piśmiennictwa naukowego w tym zakresie. Powinna ona pozwolić zrozumieć skalę wykluczenia prawnego, z jakim spotykają się osoby nieheteroseksualne oraz różnice między (niedoskonałymi) rozwiązaniami prawnymi a praktyką. Być może obie Rzeczniczki pomogą organizacjom LGBTQ zmienić ten stan rzeczy.

Z całą analizą zapoznać się można TU.